De VRT bracht deze week het pijnlijke verhaal van de sociale leveranciers van elektriciteit en gas. Mensen die op basis van hun inkomen geen aanspraak kunnen maken op het sociaal tarief en die in de problemen komen met de betaling van hun energiefacturen, kunnen doorverwezen worden naar de 'sociale leveranciers'. Dit zijn de tien Vlaamse energie-intercommunales die dan de levering van elektriciteit en gas 'verzekeren'. Dat verzekeren gebeurt echter aan een tarief dat een stuk hoger ligt dan de tarieven op de commerciële markt en dat ook een stuk hoger ligt dan vergelijkbare tarieven in het buitenland. Bovendien blijkt er een grote verscheidenheid te zijn aan tarieven die gehanteerd worden door de diverse intercommunales die Vlaanderen rijk is.
In Sint-Niklaas komen deze mensen terecht bij Intergem. Intergem blijkt in het lijstje van intercommunales een middenpositie in te nemen. Een middenpositie betekent dat iemand die bij Intergem terecht komt voor de levering van zijn energie jaarlijks gemiddeld 1.157 EUR daarvoor betaalt.
Als stad hebben we het voorrecht vertegenwoordigd te zijn in de Raad van Bestuur van Intergem. Ideaal dus om aan de bestaande situatie dringend een aantal zaken te veranderen. Ik verwacht echter in de eerste plaats een antwoord van de voorzitter van het BC Sociale Dienst omdat het hier gaat om een welzijns-, armoede- en inkomensprobleem.
Vragen:
- voor hoeveel Sint-Niklase gezinnen vervult Intergem momenteel de rol van sociale leverancier? Hoe evolueerde dit aantal de jongste jaren?
- zal de stad via zijn vertegenwoordiger in de raad van bestuur aandringen op een vermindering van het tarief dat wordt aangerekend aan deze gezinnen? Zal men op zijn minst aandringen dat het tarief niet verhoogd wordt in het najaar en dat de huidige stijging van de energietarieven niet zal worden doorgerekend?
- zal de stad via zijn vertegenwoordiger in de raad van bestuur aandringen op een overleg met de andere Vlaamse intercommunales om te komen tot een eenvormig (en laag) tarief in heel het Gewest?