2020_IP_00041 - Interpellatie van raadslid Jef Maes: Coronacrisis is ook een sociale crisis. Voorstellen en vragen rond de aanpak hiervan

Het is duidelijk dat er zich een enorme sociale crisis aan het voltrekken is. Alle OCMW’s in het land krijgen steeds meer steunaanvragen. Vaak van mensen die vroeger niet in de problemen zaten. Dit is ook het geval in Sint-Niklaas. Van 7 april tot 8 mei werden via het welzijnshuis 521 nieuwe hulpaanvragen geregistreerd. In een zelfde periode vorig jaar waren dit 382. Dat is een stijging met 36 %! En het ergste moet nog komen. Ook alle hulporganisaties, de sociale kruidenier, Voed Saam, het Vlos … krijgen alsmaar meer aanvragen voor voedselhulp. En we zijn nog maar aan het begin van de crisis. De Nationale Bank verwacht 180.000 extra werklozen. 70.000 zelfstandigen vrezen dat hun zaak failliet gaat draaien. De heropleving van de economie gaat wellicht jaren duren. Er moet dus een aanpak komen in verhouding tot de ernst van de problemen. Enkele vragen en voorstellen:

1. Alle armoedespecialisten zijn het er over eens. Van Wim Van Lancker (KUL) tot Bea Cantillon (UA), ze zeggen het allemaal: de ontoereikende uitkeringen moeten worden opgetrokken en de lokale overheden moeten meer middelen krijgen. Wij zouden dan ook willen vragen dat het stadsbestuur zowel rechtstreeks als via de VVSG aanklopt bij de hogere overheden om extra steunmaatregelen, zodat we ook lokaal een ernstig armoedebeleid kunnen voeren. De cijfers voor deze crisis waren al hallucinant. Op de armoedebarometer van Sint-Niklaas stonden alle knipperlichten op rood. Wij houden ons hart vast voor het komende jaar.
2. Wij willen ook aandringen op het uitwerken van een NIEUW armoedeplan dat rekening houdt met wat er op ons afkomt. Het was de bedoeling om in mei een soort rondetafel te organiseren, maar door de crisis is dat niet mogelijk geweest. Wanneer gaan we dat armoedeplan gepresenteerd krijgen? En gaat dan armoedeplan rekening houden met de nieuwe sociale crisis die we zien ontstaan?
3. Wij willen ook nogmaals pleiten voor het invoeren van een armoedetoets. Zo’n toets is het resultaat van een participatief proces waarbij stadsdiensten, in dialoog met andere actoren, het beleid bij het ontwerp van een beslissing screenen op de mogelijke impact die het zal hebben op armoede, op mensen in armoede of op ongelijkheid die tot armoede kan leiden. Bij nieuwe of wijzigende regelgeving moet in het kader van de armoedetoets ook nagegaan worden of eventuele rechten automatisch toegekend kunnen worden.
4. Aangezien niet alle rechten automatisch kunnen worden toegekend, zal het probleem van complexe regels en bergen papier deels blijven bestaan. Wij hebben er vorig jaar al voor gepleit om vanuit de stad en het OCMW veel directer naar de mensen te gaan en de problemen multidisciplinair aan te pakken. Ons pleidooi voor een wijkcentrum of buurthuis in elke wijk willen we hier toch opnieuw opnemen. In zo’n buurthuizen kunnen heel wat sociale problemen dicht bij de mensen worden aangepakt: budgetbegeleiding, woonbegeleiding, arbeidsbegeleiding, begeleiding bij energie- en waterproblemen, hulp bij onderwijs en opvoeding en laagdrempelige medische hulp door verpleegkundigen. We kunnen hierbij samen werken, OCMW met de RVA, de VDAB, de vakbonden, de ziekenfondsen, Kind en Gezin en alle andere diensten en organisaties die momenteel los van elkaar werken.